انواع و اندازه شبکه‌های مهاجرتی مهاجران از استان آذربایجان شرقی ساکن در استان تهران

شکل‌گیری و تشدید روابط اجتماعی موجب بروز رفتارهای اجتماعی خاصی ازطرف افراد می‌شود که آنان به‌تنهایی قادر و یا در فکر انجام آن رفتار نیستند. ازجمله آن، تصمیم به مهاجرت است که وجود خویشاوند و آشنا در مقصد مهاجرتی می‌تواند عمل مهاجرت را برای کنشگر تسهیل نماید. در این مقاله جهت شناخت بهتر جریان‌های مهاجرت از استان آذربایجان‌شرقی به مقصد استان تهران، که مهمترین جریان مهاجرت داخلی در ایران است، انواع و اندازه شبکه‌های اجتماعی مهاجران در زمان مهاجرت در مقصد و تعیین کننده‌های آن به روش پیمایش روی 530 مهاجر مطالعه شده است. نتایج نشان می‌دهد اکثر مهاجران در زمان قبل از مهاجرت‌شان  به ترتیب شبکه اجتماعی خویشاوندی، خانوادگی، دوستی و هم‌محلی در مقصدهای بالقوه داشتند و شهرستان مبدأ و سن مهاجران در زمان مهاجرت توانسته‌ است این گونه‌های مهاجران را بهتر تفکیک نماید. اندازه شبکه‌های اجتماعی مهاجران نسبتاً کوچک به‌دست آمده است و اکثر آنان از طریق یک نسبت خویشاوندی و آشنایی (گره) به شبکه اجتماعی در مقصد ملحق شده‌اند. احتمال وجود شبکه مهاجرتی برای مهاجران بالقوه از شهرستان‌های سراب، میانه و هشترود بسیار بیشتر از مهاجران سایر شهرستان‌های استان آذربایجان‌شرقی است. همچنین، مهاجران دارای وضعیت اجتماعی- اقتصادی ضعیف، جهت جابجایی خود از شبکه‌های مهاجرتی بزرگ‌ استفاده می‌نمایند.